ប្រធានាធិបតីអាមេរិក ដូណាល់ ត្រាំ នៅថ្ងៃទី២៧ ខែមករា បានចុះហត្ថលេខាលើបទបទបញ្ជានីតិប្រតិបត្តិដើម្បីព្យួរការទទួលយកជនភៀសខ្លួន និង ដាក់វិធានការថ្មីគ្រប់គ្រងអ្នកដំណើរដែលមកពីប្រទេសឥស្លាមចំនួន ៧ ។ មេដឹកនាំរូបនេះបានប្រកាសថា លោកកំពុងធ្វើឲ្យប្រជាជនអាមេរិកមានសុវត្ថិភាពនិងការពារពួកគេពីក្រុមភេរវជនជ្រុលនិយមឥស្លាម (Radical Islam Terrorists)។ ប៉ុន្តែនេះមិនមែនជាលើកដំបូងដែលអាមេរិកហាមឃាត់ជនអន្តោប្រវេសន៍ឡើយ។
លោក ដូណាល់ ត្រាំ បានចេញបញ្ជាហាមប្រជាជនមកពីប្រទេសឥស្លាមចំនួន ៧ មានប្រទេសអ៊ីរ៉ង់,អ៊ីរ៉ាក់,លីប៊ី, សូម៉ាលី, ស៊ូដង់,ស៊ីរី និងយ៉េមែន ពីការចូលទឹកដីអាមេរិក ដោយមិនចេញទិដ្ឋាការឲ្យក្នុងរយៈពេល ៣០ថ្ងៃ។ អាមេរិក ក៏ចាប់ផ្តើមអនុវត្តវិធានការត្រួតពិនិត្យនិងសាកសួរពីជីវប្រវត្តិដ៏តឹងតែងបំផុតដែរ។ យោងតាមបទបញ្ជារបស់ប្រធានាធិបតី អាមេរិកមិនទទួលយកជនភៀសខ្លួនស៊ីរីឡើយ ឯកម្មវិធីទទួលយកជនភៀសខ្លួនអាមេរិក នឹងត្រូវព្យួរជាអចិន្ត្រៃយ៍យ៉ាងហោចណាស់ ១២០ថ្ងៃដែរ។
យ៉ាងណាមិញ នេះក៏មិនមែនជាលើកទី១ ដែលអាមេរិកហាមឃាត់ប្រជាជនមកពីប្រទេសដទៃជាន់ទឹកដីខ្លួនដែរ។ ក្នុងរយៈពេលជាង២០០ឆ្នាំមកនេះ ប្រធានាធិបតីអាមេរិកជាច្រើននាក់ ក៏បានរឹតបន្តឹងលំហូរជនអន្តោប្រវេសន៍ដូចគ្នានេះដែរ។
លើកទី១ ក្នុងឆ្នាំ១៨៨២ ប្រធានាធិបតី Chester A. Arthur បានចុះហត្ថលេខាលើ «ច្បាប់មិនរួមបញ្ចូលជនជាតិចិន»ដែលសំដៅហាមឃាត់ពលករមាន និងគ្មានជំនាញ និងជនជាតិចិនធ្វើការក្នុងឧស្សាហកម្មរ៉ែ ពីការចូលទឹកដីអាមេរិករយៈពេល១០ឆ្នាំ។ ច្បាប់នេះលេចជារូបរាង ស្របពេលដែលអាមេរិកប្រឈមុខអត្រាភាពអត់ការងារខ្ពស់ បើទោះជាជនជាតិចិន គ្រាន់តែផ្នែកមួយនៃកម្លាំងពលកម្មអាមេរិកក៏ដោយ។
មកដល់ថ្ងៃទី៣ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩០៣ ប្រធានាធិបតី Theodore Roosevelt ក៏បានចុះហត្ថលេខាលើច្បាប់ ដែលសំដៅរារាំងក្រុមអាណាធិបតេយ្យ និងជនដែលអាចបង្កបញ្ហានៅអាមេរិក ចូលអាមេរិកដែរ។ ច្បាប់ដដែលនេះ ក៏បានហាមឃាត់មនុស្សបីប្រភេទចូលអាមេរិក គឺអ្នកជំងឺឆ្កួតជ្រូក, អ្នកសុំទាន និងក្រុមឈ្មួញរកស៊ីផ្លូវភេទ។
ការហាមឃាត់លើកទី៣ ធ្វើឡើងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី២ ពេលដែលប្រជាជនរាប់លាននាក់ភៀសខ្លួនពីសង្គ្រាមលោកក៏មហន្តរាយ។ ប្រធានាធិបតី Franklin D. Roosevelt យល់ថា ជនភៀសខ្លួនជាតិជ្វីហ្វ ជាគ្រោះថ្នាក់សម្រាប់សន្តិសុខជាតិអាមេរិក ដ្បិតទាហានណាស៊ី អាចបន្លំខ្លួនក្នុងចំណោមជនភៀសខ្លួនទាំងនោះ។ អាមេរិក ក៏បានកំណត់ចំនួនជនជាតិជ្វីហ្វឲ្យចូលទឹកដីអាមេរិក និងពេលខ្លះបញ្ជូនពួកគេត្រឡប់ទៅវិញ ហើយក៏ត្រូវរបបហ៊ីត្លែសម្លាប់ទៀតផង។
នៅថ្ងៃទី២៣ ខែសីហា ឆ្នាំ១៩៥៣ សភាអាមេរិកបានក៏អនុម័តច្បាប់សន្តិសុខផ្ទៃក្នុង ដែលផ្ដល់សិទ្ធិឲ្យអាជ្ញាធរបណ្ដេញជនអន្តោប្រវេសន៍ណាម្នាក់ដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធក្រុមកុម្មុយនីស្ត ចេញពីទឹកដីអាមេរិក។ សមាជិកអង្គការកុម្មុយនីស្ត មិនត្រូវបានអនុញ្ញាតឲ្យក្លាយជាប្រជាជនអាមេរិកឡើយ។ យ៉ាងណាមិញ ក្នុងឆ្នាំ១៩៩៣ តុលាការកំពូលទាត់ចោលមាត្រានៃច្បាប់នេះ ដោយអះអាងថាផ្ទុយរដ្ឋធម្មនុញ្ញ តែក៏មានមាត្រាខ្លះនៅតែបន្តអនុវត្តដដែល។
មកឆ្នាំ១៩៨០ ប្រធានាធិបតី Jimmy Carter ក៏បានចេញបញ្ជាហាមឃាត់ជនជាតិអ៊ីរ៉ង់ចូលទឹកដីអាមេរិក ខណៈដែលអាមេរិក និងអ៊ីរ៉ង់ មានជម្លោះលើបញ្ហាចំណាត់ខ្មាំងអាមេរិក ដែលអ៊ីរ៉ង់ចាប់ឃុំខ្លួនអស់ពេល៤៤៤ថ្ងៃ។ ជនជាតិអាមេរិកទាំងនោះ ត្រូវបានចាប់ខ្លួនអំឡុងពេលបាតុករអ៊ីរ៉ង់សម្រុកចូលស្ថានទូតអាមេរិកពេលបដិវត្តន៍ឥស្លាម។
ក្នុងឆ្នាំ១៩៨៧ ក្រោមអាណត្តិប្រធានាធិបតី Ronald Reagan អាមេរិក ក៏បានហាមឃាត់អ្នកជំងឺមានផ្ទុកវីរុសហ៊ីវចូលទឹកដីអាមេរិកដែរ។ នៅពេលនោះ ច្បាប់ថ្មីនេះ ត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយគំនិតរើសអើង ស្អប់ខ្ពើមចំពោះជនជាតិអាហ្វ្រិក និងក្រុមជនជាតិភាគតិច។ ម្យ៉ាងទៀត ការហាមឃាត់នេះ ទំនងជាធ្វើឡើងក្រោយការលេចធ្លាយព័ត៌មានថា វីវុសហ៊ីវ អាចឆ្លងតាមការប៉ះគ្នាទៅវិញទៅមក។
ចំណែកប្រធានាធិបតីទើបចប់អាណត្តិ បារ៉ា់ក់ អូបាម៉ា ក៏ធ្លាប់ចេញបញ្ជាហាមឃាត់ជនជាតិអ៊ីរ៉ាក់ចូលអាមេរិកដែរ។ ក្នុងឆ្នាំ២០១១ លោកអូបាម៉ា បានសម្រេចផ្អាកលំហូរជនអន្តោប្រវេសន៍អ៊ីរ៉ាក់ចូលអាមេរិករយៈពេល៦ខែ ហើយលោក ត្រាំ បានហៅចំណាត់ការរបស់លោក ស្រដៀងគ្នានឹងវិធានការនេះទៀតផង៕
ថ្មីៗ
អត្ថបទ : តន ចាន់រិទ្ធារ៉ា
No comments:
Post a Comment